Sygn.akt.I Cz 35/06

Postanowienie

                                                                          Dnia 30 stycznia 2006 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:   SSO  Teresa  Zawistowska

Sędziowie:  SO  Dorota  Zientara   /spr./

SO Aleksandra Ratkowska

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2006 r. w Elblągu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Witolda Łady

z udziałem Spółdzielni Mieszkaniowej ,, Zakrzewo „w Elblągu

o ustanowienie odrębnej własności lokalu

na skutek zażalenia wnioskodawcy

od zarządzenia Przewodniczącego I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego

w Elblągu

z dnia 12 grudnia 2005 r., sygn. akt  I  Ns  736/05

postanawia

 uchylić zaskarżone zarządzenie.

Sąd Okręgowy Wydział  I Cywilny w Elblągu poucza, że postanowienie jest prawomocne i nie służy od niego żaden środek zaskarżenia.

                                 Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

                    Zażalenie powoda jest usprawiedliwione.

Należy zgodzić się ze skarżącym, że art. 49 ust.2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowiąc iż koszty sądowe w postępowaniu o ustanowienie odrębnej własności lokalu ponosi spółdzielnia mieszkaniowa, jest szczególną regulacją prowadzącą do uwolnienia spółdzielcy od obowiązku ponoszenia kosztów  sądowych. W art.35 ust.3 Ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj. Dz. U. z 2005 r. nr 31, poz.266 )stwierdza się np. że postępowanie w sprawach o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego jest wolne od opłat sądowych. W wypadku, gdy ustalenie rzeczywistej treści przepisu napotyka trudności, koniecznym jest dokonanie jego wykładni. Podstawową metodą jest w tym zakresie wykładnia językowa, wyższa natomiast – wykładnia systemowa. Analizowany przepis stanowi wprost, że koszty postępowania w sprawie o ustanowienie  odrębnej własności lokalu ponosi spółdzielnia. Wbrew stanowisku zajętemu w zaskarżonym orzeczeniu nie wskazuje on, że regulacja ta dotyczy wyłącznie rozstrzygnięcia kończącego postępowanie, które z mocy art. 108 1 kpc w zw. z art.13   2 kpc winno zawierać rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Stanowi generalną regułę, wedle której spółdzielca ma być wolny od ponoszenia kosztów sądowych, a z założenia mają one obciążać spółdzielnię. Należy mieć w tym miejscu na uwadze  ratio legis przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w zakresie otwarcia drogi do ustanowienia odrębnej własności lokalu, stanowionego uprzednio lokal spółdzielczy ( spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub lokatorskie prawo do lokalu). Założeniem ustawodawcy było stopniowe przekształcanie praw spółdzielczych w prawo odrębnej własności lokalu. W wypadku bierności  spółdzielni wobec wniosku jej członka o przekształcenie prawa do lokalu, spółdzielcy zagwarantowano drogę sądową, ta jednak mogłaby być iluzoryczną, z uwagi na barierę w postaci konieczności poniesienia kosztów sądowych .Koszty takie w sytuacji, gdy wpis ustala się w zależności od wartości lokalu (z reguły wysokiej) dla wielu spółdzielców byłyby zbyt wysokie. Ustawodawca preferując

zatem możliwość przekształceń dotychczas spółdzielczych  praw do lokalu, kosztami postępowania w takich sprawach obciążył spółdzielnię .Jest to również pewna forma dyscyplinowania spółdzielni, jak chodzi o rozpatrywanie wniosków o przekształcenie prawa do lokalu. W sprawach o ustanowienie odrębnej własności lokalu ustawodawca nie widział potrzeby zwolnienia od kosztów postępowania obojga zainteresowanych (spółdzielcy i spółdzielni), stąd też kwestię tę uregulował odmiennie, niż w przywołanym wyżej art. 35 ust.3  ustawy o ochronie praw lokatorów .....,stwierdzając iż koszty tego postępowania ponosi spółdzielnia.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego, wnioskodawca w sprawie o ustanowienie odrębnej własności lokalu na podstawie art. 49 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie ma obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a zatem niezasadnie obciążono skarżącego wpisem od zażalenia w kwocie 156 zł.

      Uwzględniając powyższe na podstawie art. 386    1 w zw. z art. 397 2 i art.13  2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

                        S Ą D      O K R Ę G O W Y

                        W  E L B L Ą G U